sb

Kekemeyim ve sesimi eğitmek istiyorum. Şarkı söylemek için değil, sunumlarda gittikçe zorlanmaya başlıyorum. Anlatacağım sohbet için, anlatım esnasında esas kelimeyi istediğim tonda çıkartamazsam diye alternatif kelimeler bulmak zorunda kalıyorum(-ki çoğu zaman çıkartamıyorum, ve böylece ünlem tekrarlarına düşüyorum) bu karmaşa da sunuma değil de konuşma şeklime yoğunlaşmamdan dolayı konsantrasyonumu(bu nasıl yazılıyor bilmiyorum) düşürüyor, dikkatim hızlıca dağılıyor. ve bunda ki ısrarım iş arkadaşlarım tarafından kendini beğenmişlikle yargılanmama sebebiyet verdi. hem de sadece benim değil, sosyal hayatta farketmediğim, ya da şöyle refleks gösterdiğim ''o beni dinlemek zorunda dinlemezse bu benim problemim değil, illa onunla arkadaş olmak zorunda değilim'' demeçlerim iş hayatının başında da çalışırken(yani o şekilde davranmam ve bu özgüvenim takdir toplarken), işler büyüdükçe kalabalık mevzuatlardan özel anlaşmalara geçtikçe zorlaşmaya başladı, karşınızda ki insanın dikkatinin dağıldığını ve artık spontane şekilde ''anladım'' dediğini farkediyorsunuz, halbuki siz daha konuya girmemişsiniz bile, birkaç kere konuşma çabamı kesip ''neyi anladınız, ben daha bahsetmeye başlamadım bile'' diye çıkışta bulundum ve bu da kendi arkadaşlarım tarafından bile ukalalıkla nitelendirildi, ha keza ülkemde şimdi şimdi farkediyorum işler anonimleştikçe işin nasıl yapıldığıyla değilde üslupla ilgileniyorlar, yani o işte profesyonel olmanız değil meseleleri, onların sırtını sıvazlarsanız işi size veriyorlar(bu her firmalarda böyle değil, işler global bir yapı aldıkça, o yapının bölge sorumlulularının egolarını tatmin etmeniz gerekiyor, adamı ezmeniz ya da böyle bir çaba içinde olduğunuz sanısına düşüldüğü anda(gerçek olmasa bile), ıskartaya çıkartılıyorsunuz)

işbu yüzden kekemeliği değil ( o konuda alternatif fikirlere sahibim) ancak kekemeliğin sebebiyet verdiğini düşündüğüm(elimde delillerim var) birkaç üst(tiz) ses tonundan konuşmam ve ses şiddetimin arttırmamın önüne geçmek istiyorum. eskiden kabul etmesemde heyecan sanırım bunun bir başka açıklaması, yani kendi kendime çalışırken konuşma tonumla, asistanıyla seviştiği çok belli olan adamlarla sohbetim esnasında sahip olduğum ses tonu değişiyor (tiz ve yüksek sesle konuşmaya başlıyorum ve bunun önüne geçemiyorum)

derken Julian Treasure'ın bir sunumunda aynen bundan bahsettiğini farkettim ve bunun çözülebilir birşey olduğunu anlatması dikkatimi çekti. bunun için neler yapabilirim ?


uzun ve kopuk bu soru içinde kusura bakmayın lütfen. teşekkürler.

çok sık kıbrısa gidiyorum ama sanırım o sayılmaz, onun dışında sadece şantiye kontrollerine gidiyorum o da genelde doğu ya da güney taraflara oluyor. zaten gittiğimiz yerde de medeniyet olmuyor helikopterle ya da kocaman yayları olan araçlarla taşıyorlar sürekli. Ama bakıyorum da avrupa herkesin avucunun içi gibi. ben mesela doğma büyüme ankaralıyım ama 2-3 semti dışında ankarayı hiç bilmem. bi' kötü hissettim kendimi şimdi, ''lan acaba hayatı kaçırıyormuyuz. hatta yaş 30 oldu lan ne kaçırıyormuyuzu kaçırdık belki de '' dedim kendi kendime. -ki televizyonda da eskiden aşık olduğum hilary duff'ın dizisi oynuyor. oğlum sizin de mi hayatınız öyle(dizide ki gibi) lan ? tek garabet biz miyiz ? (evet 2 kişiyiz.) tarihsel ve turistik gezilerden hoşlanmam diyerek hem kendimin hem de zavallı sevdiceğimin hayatını şeyapıyor olabilir miyim ?

insan gibi seyahat amaçlı yurtdışı görmemiş tek kişi ben miyim aranızda ? para kasmayı bırakıp alternatif yollara yönelmenin vakti geldi mi ? nedir durumlar geç mi kaldım ?

not: paris diyince aklıma aşk-ı memnu viyana diyince tourist(film olan) geliyor. ama ırak diyince türkçe konuşana cins cins bakan dallamalar umman denildiğinde hayat kadınları azerbaycan denildiğinde ''pezevenk'' cezayir denildiğinde yokluk rusya denildiğinde (burada sövüyorum) geliyor. bende yurtdışı fikri ya filmlerde gördüğüm gibi oluyor ya da çorak arazi .